Rzeczywiście, filozofia sceptyczna nigdy mnie nie przekonywała. Sądzę, że egzystencja poprzedza filozofię. Zatem człowiek dorasta w świecie i to z konieczności powoduje, że ma on o nim wyrobione, intuicyjne zdanie. Metoda sceptyczna jednak wymaga od filozofa uprawiania filozofii, jakby ta jego wcześniejsza egzystencja nigdy nie miała miejsca. Jakby był duchem, który przed chwilą wcielił się w ciało i nie miał pojęcia o Rzeczywistości. I to rodzi sztuczną sytuację, w której filozof, dla którego istnienie i pierwotność materii są oczywiste (materializm), zaczyna traktować to założenie na równi z innymi, nie oczywistymi (np. idealizmem). Umysł, który operuje na ciągłych, nieostrych pojęciach, działa w części przypadkowo, nastawiony jest przede wszystkim na odzwierciedlanie świata zewnętrznego, a jego treść znaczy przez konotację, postawiony w tak nienaturalnej sytuacji zupełnie sobie nie radzi i gubi się. Przejawem tego jest, że tak oczywiste założenie jak materializm, wspierane przez cały gmach nauki i zbierane całe życie doświadczenie, kompletnie się rozmywa.

Tutaj (chyba) się różnimy. Pan uważa, że stosowanie metody sceptycznej jest uzasadnione, poprawne i należy respektować jej wnioski. Dla mnie z kolei metoda ta jest niewiarygodna, dlatego jej wnioski traktuję z przymrużeniem oka. Sądzę, że filozofia sceptyczna zawsze była sceptyczna wobec wszystkiego, tylko nie swojej metody. Właściwe badanie jednak powinno poprzedzić rozważanie na temat zasadności użycia danego narzędzia w danym kontekście oraz ocenienie jego możliwości i wad. Brak rozważenia tych kwestii, rzuca w mojej opinii cień na wyniki metody sceptycznej. Dla mnie to jest tak, jakby próbować młotkiem wkręcić śrubę – nie świadczy to, że młotek jest złym narzędziem, ale po prostu, że jest bezużyteczny w tym kontekście.

W szerszym ujęciu uważam, że filozofia polega na dążeniu do lepszego, szerszego rozumienia Rzeczywistości. W tym celu filozof powinien posługiwać się swoim narzędziem poznawczym efektywnie: skierować je na zewnątrz oraz (rozumiejąc jego naturę i budowę) kwestionować pojęcia tylko lokalnie, w ograniczonym stopniu, a nie globalnie i systematycznie. W dziedzinie poznania metoda sceptyczna wydaje mi się wąską, ślepą uliczką, a nauka i bezpośrednie doświadczenie życiowe czteropasmową autostradą. Blog filozoficzny.

(Oczywiście tylko w tą stronę się skłaniam, choć dość silnie. Nie jest wykluczone, że filozofia sceptyczna jednak ma rację.)